Frans en Miriam zochten eigenlijk nog naar een naam voor de tuin. Het was ‘de tuin’, maar ook veel meer. Verschillende varianten hadden de revue al gepasseerd, maar toen we ze hun bord gaven wisten ze het: het is de Worteltuin!
Arianne had het samenwerkingscontract meegenomen en ik het prachtige Worteltuinbord. Zo gingen we samen op bezoek bij Miriam en Frans Erlings, die samen in Villa Tannenberg bij Bosch en Duin hun gezinshuis runnen. Wanneer je vanuit de villa via een kronkelend paadje door het bos loopt, kom je bij hun prachtige ommuurde tuin. We zijn trots dat dit sinds een jaar onze derde Worteltuin is.
Het rijke verleden van deze tuin is voelbaar zodra je door de poort binnenkomt. Prachtige kassen, mooie bedden met groente en kleinfruit en inspirerende kunstelementen. Rust en activiteit komen er samen en versterken elkaar.
De tuin is meer dan een eeuw geleden aangelegd en was lange tijd in gebruik bij de antroposofische zorginstelling Christophorus. Miriam heeft voor deze zorginstelling gewerkt en kent de oorsprong van veel elementen in de tuin. Samen met Frans zorgt ze ervoor dat deze wortels weer in ere worden hersteld en gecombineerd worden met nieuwe elementen. De voormalig beheerder komt weer op de tuin en heeft daar nu een werkplaats waar hij prachtige kunstwerken maakt.
Een nieuwe tuinder is samen met Frans allerlei groente en fruit aan het uitproberen. In één van de kassen groeit witlof op drie manieren, zodat gekeken kan worden welke het best gedijt. Frans heeft met de jongeren prachtige, kunstzinnige waterwerkjes door de hele tuin aangelegd. Je raakt er niet uitgekeken.
Grappig om te merken is dat wij niet alleen heel blij zijn met deze Worteltuin, maar Miriam en Frans ook met Stichting Wortel. Het sluit aan bij waar ze voor staan en ze vertellen er graag over. Door dat vertellen hebben ze een kunstenares geïnspireerd om een ontmoetingsbank in de tuin te maken. Samen met kinderen die in het gezinshuis wonen en hun ouders en broertjes en zusjes heeft ze die beschilderd. De ouders werd verteld dat ze van alles mochten schilderen, maar niet de naam van hun kind. En toch was dat bij allemaal het eerste wat ze deden.
Frans en Miriam zochten eigenlijk nog naar een naam voor de tuin. Het was ‘de tuin’, maar ook veel meer. Verschillende varianten hadden de revue al gepasseerd, maar toen we ze hun bord gaven wisten ze het: het is de Worteltuin!
Fenna Janssens
Voorzitter Stichting Wortel