Het is maandagmiddag half vier. De eerste auto stopt op de parkeerplaats. Ik hoor een deur slaan. De eerste begeleider is er. Al snel gevolgd door de tweede begeleider. We kletsen wat en ik ga snel nog limonade en een koekje halen.
Al snel wordt er een jongen gebracht. De pleegmoeder gaat weer weg. Samen met de begeleiding loopt de jongen de tuin in. Hij herkent het nog van de vorige keer. Hij kijkt wat voor koekjes er liggen. Goedgekeurd…gelukkig.
Zijn vader komt op de fiets. Er hangt een tas aan het stuur. Petje op. Hij loopt langzaam naar zijn zoon toe. Even een aanraking, cadeautjes over en weer. Snel een koekje eten. En wat zit er in de tas? Nieuwsgierig kijkt de jongen er in. Ze gaan een vogelhuisje maken en daar zit het materiaal in. Snel aan de slag dan maar.
Ik loop wat te scharrelen achter de heg. Ik hoor geluiden, getimmer en geschaaf. Soms hebben ze samen een gesprekje. Koetjes en kalfjes, maar o zo belangrijk. Soms schatert de jongen. Fijn te horen.
Ze hebben een stopcontact nodig. Dus de begeleider komt even naar me toe door de heg. Ik loop met ze mee en geniet even van de ontspannen jongen en zijn bijna ontspannen vader.
Na afloop word ik geroepen. De jongen wil me zijn vogelhuis laten zien. Prachtig hoor! Mooi gemaakt. Er zullen vast veel vogels gebruik van gaan maken!
Tevreden lopen ze samen weer naar de auto. De jongen stapt in en rijdt weer weg. Vader praat nog na met de begeleider.
Het is maandagmiddag kwart over vijf. Ik doe tevreden het hek van tuin De Buitenhof weer dicht. Er is weer geworteld vanmiddag. Twee mensen hebben even van elkaars gezelschap kunnen genieten door samen een vogelhuisje te maken. Zo waardevol. Ik word er stil van.
Mariska Weemaes
Worteltuinbeheerder Epe (Tuin De Buitenhof)