Tijdens de NLDOET-dag op de Worteltuin had een jongetje van 7, waarvan zijn moeder fanatiek aan het snoeien was, de waterton en gieters gevonden. Hij ging planten water geven. Nu had het al de hele week enorm geregend, dus ik maakte het grapje dat de planten wel echt water nodig hadden. Dit vatte hij heel serieus op en ging voortvarend aan de slag, waarbij niet alleen de planten, maar ook zijn broek flink nat werden. Hij mocht groot denken en ondertussen klein zijn. Een lust voor het oog.
Anderhalve maand geleden was het NLDoet op de Worteltuin in Olst. Na een ochtend vol regen gingen we met een mooie club vrijwilligers in de wind aan de slag. Een jongetje van 7, waarvan zijn moeder fanatiek aan het snoeien was, had de waterton en gieters gevonden. Hij ging planten water geven. Nu had het al de hele week enorm geregend, dus ik maakte het grapje dat de planten wel echt water nodig hadden. Dit vatte hij heel serieus op en ging voortvarend aan de slag, waarbij niet alleen de planten, maar ook zijn broek flink nat werden. Hij mocht groot denken en ondertussen klein zijn. Een lust voor het oog.
Als Stichting Wortel zijn we ook (nog) niet erg groot. We hebben een grootse visie, maar hielden ons tot voor kort klein om het allemaal overzichtelijk en behapbaar te houden. Toen kwam er een fonds op ons pad, waarvan de bestuurders ons uitdaagden om groter te denken. Ze wilden ons in de komende jaren ondersteunen bij het opbouwen van onze organisatie. Hierin waren ze zelf heel bescheiden: we moesten hun naam in deze vooral niet aan de grote klok hangen. Gezien worden en groot mogen denken: dat doet wat met een mens. En met een organisatie. We gingen aan de slag. Hierbij vlogen we eerst uit de bocht met een te groot plan, maar kwamen uiteindelijk uit op iets dat ze graag wilden ondersteunen. Vooral omdat het gaat zorgen voor een duurzame organisatie op lange termijn. Wat daaruit voort is gekomen, lees je in de Wortelnieuwtjes hieronder. We zetten het zo neer dat we heel dicht bij onze wortels blijven. De uitvoering in alle Worteltuinen klein en praktisch.
Hierop terugkijkend ontroert het me te zien hoe processen parallel lopen. Een belangrijk gegeven waarvoor we staan, is dat een kind klein mag zijn, maar ondertussen door een voor hem belangrijke volwassene gezien wordt! En hopelijk wordt uitgedaagd om de mogelijkheden in zijn leven te zien. Misschien wel om groot te denken